Per project moet Tessa investeren in de interactie met de mensen. Wanneer ze naar een plek gaat die ze niet kent, moet ze contact leggen en er minstens zes tot acht keer zijn. Ze is nieuwsgierig naar die mensen, zij kennen die plek. Daar probeert ze op in te haken, vaak zoekt ze naar iets kleins, iets vrolijks, iets dat past of dat iets toevoegt. De ander kent de plek, en vormt het kader mee waarin ze haar werk samen met die mensen kan doen.
“Voor het Noorderpark in Amsterdam heb ik een boomhuttenproject gedaan. Ik had 8 zondagen, ik heb gemerkt dat 8 een goed aantal is. Dat de mensen me 3x moeten tegenkomen, en dat ze dan echt mee gaan doen. In het park waar ik aan de slag ging, was een groep alcoholisten die alles sloopten. Mensen gingen daar niks meer maken. Maar dat kan toch niet de bedoeling zijn van zo’n plek? Die mensen maakten een vuurtje. Ik ben naar ze toe gelopen en heb verteld wie ik was, en wat ik zou gaan doen en of ze het een goed idee vonden. Ik beloofde de groep alcoholisten: als jullie mijn boomhut niet slopen, krijgen jullie al het hout plus nog twee keer zoveel. Dat vonden ze een heel goed idee, ze zeiden: ‘Ja, dat is goed!’ Maar het ging het toch mis. Als je onder de shit zit, tja… Hij werd dus elke week gesloopt en dan ging ik ‘m met de kinderen en ouders weer opnieuw maken, en dan zei ik: ‘We gaan hem nog beter en nog mooier maken.’ Maar het was eigenlijk heel erg mislukt, omdat ik altijd roep: ‘Hufterproof kan ook anders werken, mensen gaan je kennen, zo’n werk gaat dan leven en dat dan niet willenslopen. En dat lukt heel vaak heel goed, ook met Oud en Nieuw, dat dingen van hout dan niet in de fik gaan enzo. Een paar jongeren op het Mercatorplein gingen bijvoorbeeld Oud en Nieuw vieren op mijn werk, ze gingen er op passen, zodat het juist bleef staan. Dat was echt te gek. Maar het lukt niet altijd. Hier kwamen die slopers aan het eind naar me toe, en ze zeiden: ‘Het maakt niet uit hoe vaak wij slopen, want jij blijft toch steeds bouwen net zolang tot we stoppen met slopen.’ En dat vond ik een mooie om mee te nemen. Hufterproof betekent dus dat je kan afstemmen met mensen, maar ook dat je het zo vaak opnieuw blijft doen, dat ze uiteindelijk stoppen met slopen. En het is niet het níet doen, of een oorlog met de hufters aangaan.”
Mark houdt graag ruimte voor ‘willekeur en chaos’ in zijn werkproces. Maar hoe moet dat wanneer je nauw samenwerkt met mensen die jouw vakgebied, jouw techniek, en jouw taal niet kennen? En bij een kunstvorm die in het moment zelf… Lees verder
Annemarie heeft een werkplek aan huis, waar ze allerlei materialen om zich heen heeft liggen. Hier heeft ze plek voor al haar creatieve uitspattingen en materialen die ze nodig heeft in haar maakpraktijk. Om zich daarin te kunnen verliezen, maar… Lees verder
Adelheid Roosen en Lauren Rissik bespreken hoe zij samen aan een onderdeel van de WijkSafari werkten, een theaterproject waarin acteurs en bewoners samenwerken aan een voorstelling op verschillende locaties in een wijk. Deze makersmanier wordt niet in tekst, maar als… Lees verder